Rinas cały miniony sezon wyścigów i treningów przejechał w kombinezonie RST. Testował go na różnych torach, w Polsce i za granicą. Sprawdźcie, jak go teraz ocenia!
Witajcie ponownie! Aura za oknem, hm… mało motocyklowa. Pewnie większość z Was już maszyny wypucowała, odstawiła na zimę pod pierzynę do pokoiku (no bo kto by trzymał moto zimą w garażu?!), ale mimo to… może to właśnie czas, żeby rozejrzeć się za odświeżeniem garderoby na kolejny sezon? Jeżeli szukasz dobrego, sportowego kombinezonu – ze skóry, w 1 kawałku – zapraszam do mojego testu!
Bezpieczeństwo
Drugi rok jeżdzę w kombiaku RST Pro Series – model CPX-C – topowy wyścigowy model, którego używają też zawodnicy z Mistrzostw Świata. Rok temu jeździłem w modelu niebieskim i ten test możecie przeczytać na stronach dobresklepymotocyklowe.pl. Cóż, rok temu… kombiak zdecydowanie mocniej odczuł ode mnie, że jest testowany! Rok temu zaliczyłem w nim 3 gleby, w tym jedną poważną… Jak widać, dalej żyję. W tym roku – glebę w opisywanym kombinezonie miałem tylko jedną, na deszczu. Nic się nie stało poważnego. Na kombinezonie ani śladu.
Generalnie, mimo że teoretycznie na ten rok model jest bez zmian, to wydaje mi się, że ochraniacze na barkach są troszkę większe. Ale może to dlatego, że rok temu jeździłem w rozmiarze 50, a w tym roku w 52? Jak zapewnia RST – ochraniacze są karbonowe i mocno „energochłonne”, aby podczas wypadku zapewnić nam solidny „SAVE” w grze zwanej „SZYBKA JAZDA”. 😉 Po więcej informacji technicznych odsywłam Was na stronę producenta.
Dopasowanie do ciała i wygoda
W teście po sezonie 2015 mocno chwaliłem mojego RST-ka za dopasowanie. Jednak rok temu, miałem mocno zwariowany sezon pod względem formy i wagi. Aż za mocno. W styczniu 2015 ważyłem 83 kg, a schudłem aż do 75/74 kg, zamówiliśmy więc dla mnie kombiak o rozmiarze 50 – kiedy zawsze wcześniej, jeździłem w 52. Okazało się to błędem – zarówno rozmiar, jak i moje zrzucanie wagi – ponieważ nie byłem w stanie utrzymać tak szczupłej sylwetki i nabrałem sporo masy. A mój RST rósł razem ze mną. 🙂 Na sezon 2016 nie popełniłem tego błędu, zarówno do sezonu jak i cały sezon, przygotowałem i trzymałem stałą formę i wagę. Zamówiłem też kombinezon 52. I byłem naprawdę oczarowany. Wierzcie lub nie, ale po prostu uwielbiam mój kombiak z tego roku. Jest dosłownie szyty jak na miarę.
Barki, klatka piersiowa – pasuje idealnie, oczywiście pod spód zakładam dużego żółwia ochronnego. Pod pachami jest fajny rozciągliwy materiał i przy mocnym zwieszaniu się z motocykla – dopasowuje się jak ulał do ciała. Uda i łydki mam dosyć masywne, a i tak się mieszczę. Jest jak druga skóra. Zresztą, widać to na zdjęciach – nic nie odstaje ani też nie jest zbyt opięte. Jest tak jak trzeba.
Wytrzymałość
Co do wytrzymałości powypadkowej – w tym sezonie nie spisałem się zbyt mocno. Jedynie jeden dzwon. Czyli tyle co nic. A więc nie mogę powiedzieć, jak z wytrzymałością po mocnych „akcjach”. Za to, bardzo dużo jeździłem w ramach treningów i wyścigów. Z tego powodu w sprawie samego zużywania się – jak najbardziej, sporo mogę powiedzieć. Kombinezon sprawował raczej standardowo. nic się nie popsuło, nie popruło. Suwak OK. Wszystko git. Aczkolwiek na porządny test potrzeba dużo więcej czasu – taki produkt jest ze zdecydowanie wysokiej półki i jego cena gwarantuje zdecydowanie dłuższą wytrzymałość.
Look & Lans
Myślę, że w minionym sezonie Rinas i jego Kawasaki wyglądali najlepiej w swojej karierze. Między innymi za sprawą perfekcyjnie dobranej kolorystyki, malowanie Kawy + kask HJC + kombi RST + rękawice Held + buty RST. Ale to tylko moje, totalnie subiektywne zdanie. Jak zwykle resztę zostawiam Waszemu osądowi 🙂
Pozdrawiam i życzę jak najszybszego powrotu ciepłych i motocyklowych dni!
Rinas
facebook.com/pawel.rinas.przybylski
